Nachylenie drewnianego tarasu i odstępy pomiędzy deskami tarasowymi

        Spad tarasu musi być wcześniej uzgodniony z klientem: nachylenie 1-2% całej konstrukcji umożliwia szybki spływ wody z deski tarasowych. Gdzie nie jest to możliwe, lub klient nie życzy sobie, przykładowo w przypadku dużych tarasów, wybrakowanie konstrukcji powinno być zrównoważone użyciem trwałego drewna tarasowego.
 
         Zimą w przypadku zalegającego lodu nachylenie to może się okazać problematyczne. W profilowanych deskach spadek powinien być skierowany wzdłuż położonych desek tarasowych, aby uniknąć stojącej wody. Nachylenie najczęściej tworzy się poprzez heblowanie lub cięcie legarów na długości, bądź ścięcie pod kątem kontrlegarów.
 
        Przed położeniem desek tarasowych należy dokonać pomiaru ich wilgotności, a następnie w zależności od wyniku powinien zostać dopasowany właściwy odstęp pomiędzy poszczególnymi deskami. Jeżeli budujesz taras drewniany samemu i nie posiadasz urządzenia mierzącego wilgodność drewna, możesz zastosować prosty test:
 

• Znając podstawową szerokość deski (przykładowo: 145 mm), dodaj do niej 4mm, powstanie szerokość obliczeniowa (deska + odstęp=149 mm), następnie odejmij obecną szerokości deski (przykładowo: 139mm). W ten sposób wyliczyłeś, że powinieneś zastosować 10 milimetrowy odstęp pomiędzy balami tarasowymi.

 
        Dla zachowania jednolitego odstępu używaj listw dystansujących. Przydatne są również ściski mocujące, ponieważ często zdarza się, że deska tarasowa jest wykręcona na długości. Należy pamiętać o prawostronnym ułożeniu desek.
 

        Leżące na łatach konstrukcyjnych (legarach) końcówki desek powinny zostać zaokrąglone lub dokręcone, tak aby nie było żadnych nierówności. Różnica wysokości pomiędzy sąsiadującymi deskami przy kładzeniu na długość i w poprzek, w momencie kładzenia wynieść może maksymalnie 3mm, choć w praktyce przy zastosowaniu odpowiednich wkrętów różnice wysokości w tarasach drewnianych nie sięgają nawet 1 mm.